Elke week weer een mooie titel, lovende woorden en optimisme voor de volgende wedstrijd. Zo worden de wedstrijdverslagen van ONS 1 doorgaans opgezet en op basis van de laatste weken kan ik deze gedachten ook wel begrijpen. Maar gister mocht ik voor de tweede keer in een week met de jongens van het eerste de hal in. Als aanvoerder doorgaans trots om met mijn Ajax-band en oranje shirt de hal in te komen en zo ook vandaag maar hoe anders zou de avond verlopen.
Op voorhand leken alle ingrediënten aanwezig voor een prima resultaat. Een team wat bovenin mee doet werkt in de regel erg motiverend voor dit groepje liefhebbers. Chris had de theezakjes even gelaten voor wat het was en was extreem vroeg aanwezig in het clubhuis aan de Regenboogstraat. Puis was weer heelhuids terug gekeerd uit Lissabon en kwam gemotiveerder als ooit op de fiets aan vliegen. Els had de Roestvaststalen vesting in Heerenveen weer met succes verlaten en wilde de goede lijn van de afgelopen week door trekken. Steven verkeerd inmiddels al maanden in de 7e hemel door een lieftallige dame maar kwam wederom te vergeefs met de auto door een te groot aanbod van deze manier van transport. Knipper had zijn goed lopende Grandcafe Z (Zaailand 106 te Leeuwarden) voor 1 avond in handen gegeven van zijn kompanen en was ook verrassend vroeg voor zijn doen aanwezig. Polly had zondag in de Arena goed opgelet hoe bewegelijke spelers als Neres en Frenkie over het veld bewogen en wilde daarom niet meer denken aan de gevoelige achillespees maar lekker ballen. Vis was op het werk al goed uitgerust en wilde wel weer wat doen op de avond. Dit alles zorgde ervoor dat de Buffel een makkelijke week had want we hadden 8(!) spelers.
Prima avond om te voetballen met een goede tegenstander dus. Op de telefoon Emmen-Ajax aan starten de strijders in het oranje aan de warming up. Ouderwets rammen op Marco of gewoon tegen de muur aanduwen onder het mom van een goede rekoefening is belangrijk. De tos vond onze scheidsrechter van dienst niet nodig daar Joure ook al gastheer was verdiende zij het om te beginnen. Al snel bleek dat het een makkelijk voetballend en behendig elftal was. Echter was het Puis die met een fantastische pegel de score opende. Korte handige bewegingen werden opgevolgd door een geplaatste bal in de kruising. Zoals het Puis betaamd werd gedaan of dit wekelijkse kost was en men eigenlijk niet te verrast moest doen. Daarna nam Joure het heft in handen en drongen zij ONS steeds verder terug. Een blok van 4 kantelde goed mee en hiermee konden we de Jousters redelijk van ons af houden tot het moment dat de Buffel even was vergeten dat aanvallers ook weg konden lopen en zo viel de 1-1. Kort daarop viel de 2-1 daar een behendige actie naar binnen waar de wederom sterk keepende Marco geen reactie op had. Hierdoor kwamen er over en weer wat irritaties bij sommige spelers. Maar toch wisten we deze achterstand weer recht te zetten. 1 moment van onachtzaamheid viel ons nog ten deel voor de rust en dit was de reden dat we met een 3-2 achterstand de rust opzochten. De scheidsrechter gaf echter aan dat je in de zaal geen pauze hebt en dat we direct wel weer konden.
Dan de tweede helft. In mijn voetballeven bij ONS heb ik vele hoogte en dieptepunten meegemaakt maar ik denk dat voor deze tweede helft een nieuw hoofdstuk kan worden geschreven. We begonnen nog sterk door binnen enkele momenten de 3-3 op het bord te zetten. Vis schoot keihard op 2 waar Simon stond te wachten om de gelijkmaker op het bord te schieten. Maar toen was het eerst even gedaan met de pret. De irritaties zoals eerder gemeld werden de Buffel en Ramautar teveel en dit leidde tot expres de bal in leveren bij de een, negatieve opmerkingen van de ander en aansluitend de climax een handgemeen. Eigenlijk wist niemand precies wat er gebeurde maar de scheidsrechter was al eerste weer bij de les en trakteerde de beide heren op een welverdiende rode kaart. Waar inmiddels ook wat teamgenoten en tegenstanders al zover waren gekomen dat dit niet hoeft op dit niveau was de leidsman van deze avond duidelijk en werd de toegang tot de gehele hal ontzegd en moest we het met 2 minder stellen. Uit coulance van tegenstander/scheidsrechter mochten we met 1 man minder voor 2 minuten en konden we daarna weer verder. Als leeuwen gingen de overgebleven strijders de strijd aan. Tot 2 minuten voor tijd konden we het bij lopen en werden we door de goed coachende Jelmer bijna tot een overwinning gebracht. Veel balbezit voor Joure maar kansen waren er ook wel degelijk voor de Sneker elite. Helaas kwamen we door een klein foutje in de combinatie op achterstand en was het verzet gebroken. Moe gestreden en gevochten voor wat ze waard waren eindigde de wedstrijd in 6-3 en konden we niet anders stellen dat Joure terecht had gewonnen deze avond. Complimenten van de tegenstander vielen ons ten deel maar waren slechts een schamele troost voor de zoveelste verliespartij. Maar hadden we nou van de tegenstander verloren of ook van ons zelf? Zijn we de essentie vergeten van waarom we dit team ook al weer zijn gestart? Maar laten we het uiteindelijk maar houden op een incident en een eenmalige actie van beide gladiatoren. Qua uitslag miss wel een stevige nederlaag maar het spel gaf ook deze week weer hoop op meer. Volgende week zijn we vrij ivm Ajax-Juventus waar de jongens van vak 428 zich weer zullen laten inspireren door de godenzonen. Dus over 2 weken kunnen we weer proberen tot een resultaat te komen.