Door Gerard van Leeuwen jr.

Op maandag 14 november overleed onze vader, schoonvader, opa en overgrootvader Gerard van Leeuwen senior. Verreweg de meeste van jullie kennen hem, alleen al vanwege het feit dat ie vrijwel alle zaterdagochtenden aanwezig was bij het jeugdvoetbal.

Als voetballer debuteerde hij al op 17- jarige leeftijd in het eerste elftal van T.E.C uit Tiel, waar hij geboren is. Toen, in 1952, bestond er nog geen betaald voetbal in Nederland. Hij speelde op het hoogste niveau tegen bijvoorbeeld PSV, BVV Den Bosch en Feijenoord. Tegen Feijenoord heeft ie nog gescoord ( zie foto). Het was de tijd van keeper Steenbergen, de vader van Hansie Hansie Kraay en Kees Rijvers. Toen hij mijn moeder leerde kennen verkaste hij naar Sneek en speelde voor vv Sneek en ONS. Later nog als trainer-speler bij IJVC. Als trainer was hij actief in de regio bij TOP’63, HJSC, Mulier, Robur Harlingen en De Walde. Bij de laatstgenoemde vereniging voelde hij zich het beste in zijn element. Het no nonsens lange halen voetbal, waar hij later nogal hekel aan had, en het karakter van zijn ploeg in Elahuizen zorgde ervoor dat er een mooie wisselwerking ontstond.

Na zijn trainersloopbaan werd hij vrijwilliger bij ONS en werd hij adviseur in de TC met onder andere Bauke Algera en Theo de Haan. Bij het woord vrijwilligerswerk lag het accent bij mijn vader op de laatste vier letters: werk. Koffiedrinken mocht, maar niet te lang. Hij was daarin bepaald niet gemakkelijk voor de andere mensen van de terreinploeg, maar zeker ook niet voor hemzelf.

Vier jaar geleden overleed onze moeder en was de echte glans bij “senior” er wat af. Hij bleef echter belangstellend, fanatiek en zorgzaam. Vooral zijn kleinkinderen waren heilig voor hem. Hij vond het geweldig dat Joeri weer terugkeerde bij ONS en was ongevraagd direct bereid de helft van zijn cursus TC2 te betalen. Dan moest ie wel slagen want anders diende er terugbetaald te worden. Er moet en zal gepresteerd worden!

Elke vrijdag aan het eind van de middag kwamen mijn broer Egbert en ik bij hem voor de wekelijkse “persconferentie”, met als voornaamste onderwerpen voetbal in het algemeen en ONS en TEC in het bijzonder. Meningen en veroordelingen werden daarin tot het laatste moment helder en duidelijk geformuleerd. Ook in het ziekenhuis meldde hij nog dat de punten van TEC vorige week behaald tegen streekgenoot FC Lienden dubbel telden.

Voor pa was het leven een metafoor voor een voetbalwedstrijd. Een geboorte was een aftrap, ziekte een blessure en Mark Rutte was wel een heel slechte scheidsrechter. Zondag 6 november kreeg hij na een lichte tia in het ziekenhuis een herseninfarct van grote omvang. Hij raakte in coma, met pagina 819 van Teletekst op het scherm. Hij heeft na enkele waarschuwingen, nu de definitieve rode kaart ontvangen. Hij en wij hebben er vrede mee.

Een markante voetballiefhebber, maar vooral een lieve vader, schoonvader, opa en overgrootvader speelt nu voor altijd op het hoogste niveau.

Conform zijn wens zullen we in besloten kring als familie afscheid van hem nemen.