Een clubicoon is niet meer. Afgelopen zondag overleed Harry Wagenaar op 77-jarige leeftijd. Harry was meer dan zestig jaar verbonden, of zeg maar verweven, met onze vereniging. Als pupil was hij al actief bij ONS Sneek, slechts onderbroken door een paar jaar in de juniorenperiode, toen hij vanwege zijn audiologische situatie de toenmalige ‘dovenschool’ elders bezocht. Toen de opleiding was afgerond was hij alweer snel in onze gelederen. De staat van dienst van Harry is meer dan behoorlijk. Als actief voetballer (keeper) was hij niet actief in de top, maar een insider meent zich te herinneren dat hij ooit een wedstrijd in het vlaggenschip gespeeld heeft. Ook was Harry actief in de zaal. Tot op hoge leeftijd was hij steevast deelnemer aan het befaamde DEL-toernooi rond de kerstdagen. Hij brak zo’n tien jaar geleden zelfs zijn pols tijdens een finale van dit jaarlijkse hoogtepunt toen hij een ziedend schot pareerde. Nog niet eens lang geleden was hij deelnemer aan het Walking Football project onder leiding van trainer John Dekker. Harry was een voetbaldier.

Als vrijwilliger was hij onder andere actief als jeugdleider, jeugdtrainer, keeperstrainer, grensrechter, scheidsrechter en de laatste jaren als lid van de Accommodatiecommissie. Een fors deel van het schilderwerk van onze opstallen is door Harry Wagenaar uitgevoerd. Door een afnemende gezondheid en de perikelen rond de coronapandemie werd het bezoek aan de club gaandeweg minder frequent. De laatste wedstrijd die hij bezocht was echter nog van zeer recent, de nacompetitiewedstrijd in juni tegen SV Brielle. Zijn lichamelijke achteruitgang werd door sommige leden als confronterend ervaren. Harry was in fysiek opzicht Harry niet meer.

Als je de staat van dienst van Harry afsteekt tegen wat nu als gangbaar wordt gezien, dan mag je gerust spreken van een vrijwilliger die tegenwoordig maar zeer dun gezaaid zijn. Eigenzinnig was hij zeker en daarmee paste hij uitstekend in de groep van de Accommodatiecommissie van pakweg de laatste twintig jaar. Maar nog groter was zijn loyaliteit aan de club waarmee hij lief en leed deelde. Als grensrechter van het eerste, maar ook als supporter. In 2012 werd Harry dan ook benoemd tot Lid van Verdienste.

Wij willen jullie één van de vele anekdotes over Harry niet onthouden. Als er tijdens het vlaggen commentaar werd geleverd voelde Harry dat altijd feilloos aan, hij draaide zich dan om en zei dan in het Snekers “jum skelle maar, ik ben toch doof”, waarna de supporters afgebluft achter bleven.

Graag willen we als bestuur deze In Memoriam afsluiten met een vers dat Henk van der Veer ooit schreef over vrijwilligers. Omdat Harry mede symbool stond voor dit vers en omdat hij met de onderstaande foto zelfs een onderdeel vormde van een expositie in de Martinikerk. De foto is van Wytske Hoekstra.

frijwillegers

onbetaalber en onferplicht

fan onskatbere waarde

ut werk van frijwillegers

gebeurt in stilte en út ut sicht

Wij willen zijn vrouw Bistra en de verdere familie veel sterkte wensen met het verwerken van dit enorme verlies. ONS Sneek is veel dank verschuldigd aan deze oer-ONS-er.

Namens het bestuur van ONS Sneek