Dinsdag 25 mei overleed Ruurd Heerschop. De vijftigplussers onder ons herinneren Ruurd zich vooral als veel scorende spits in het eerste. Hij werd lid op zijn twaalfde en bleef dat tot 2012. Via A1, tegenwoordig Onder 19-1, speelde Ruurd op zijn negentiende in de hoofdmacht en speelde daar bijna twaalf jaar achtereen. Na een kort uitstapje van drie jaar naar het derde, plakte hij er nog drie jaar aan vast in het eerste. Een korte rondrit langs zijn teammaten van toen levert een interessant beeld op. Hij was een sleurende, hardwerkend, bijna Engels aandoende spits. Vooral sterk in de lucht, maar ook met een groot kap- en draaivermogen en behoorlijk wat snelheid in de benen. Ruurd kwam tot maar liefst 297 wedstrijden in het eerste. Kom daar nu maar eens om! Op de topscorerslijst aller tijden van ONS Sneek bezit hij de zesde plaats met maar liefst 88 goals. Vooral in de jaren zeventig en tachtig was hij een van de “grote meneren” van onze club. Ruurd Heerschop speelde onder de trainers Anne Santema, Jac. Haak, Gerrit Bil, Jan Voogd, Hans Westerhof en Meine Boerstra. Saillant detail: Ruurd scoorde tijdens zijn debuut op 26 februari 1972 in een thuiswedstrijd tegen Sc Elim. Later bouwde hij af en hij beëindigde zijn actieve voetballoopbaan bij de veteranen.

Ruurd stond volgens de spelers bekend om zijn droge humor én zijn gebruikelijke sigaretje na de wedstrijd. In de jaren tachtig ook in de kleedkamer. Tijdens een teamuitje, want dat fenomeen beheersten de veteranen ook uitstekend, was het aan het eind van het seizoen weer eens zover. De heren gingen even de stad in. Ruurd opende met de woorden “We moeten vanavond maar eens even een rustig aan beginnen” en liet zich vervolgens een forse dubbele whisky inschenken… 

Naast een goede voetballer was Ruurd  vooral een aimabel mens, maar wel met een duidelijke voetbalvisie. Ik heb het voorrecht gehad om met hem samen te werken in de jeugdopleiding waar plezier weliswaar centraal stond, maar er ook toen al prestaties en persoonlijke ontwikkeling van spelers een prominente rol speelden. Hij had “kijk” op het spelletje en de individuele spelers. Het waren mooie tijden.

Ruurd had de laatste jaren hinder van een steeds afnemende gezondheid en de “slopende ziekte” is het nu helaas fataal geworden. Volgens zijn jongste zoon Marco hield hij tot op het laatst interesse voor het voetballen. Een échte liefhebber is heengegaan. Hij mocht 68 jaar worden.

Wij wensen de familie, en in het bijzonder echtgenote Anneke en Marco, en alle nabestaanden sterkte bij dit enorme verlies.

Namens het bestuur van ONS Sneek

Gerard van Leeuwen

Met dank aan clubarchivaris Foeke Zijlstra en diverse oud- spelers van ONS Sneek 1