Het balletje rolt weer! Na een lange stop mochten de mannen eindelijk weer losgelaten worden in de weide. Bekeren tegen een team van jonge honden uit Lemmer. Goed om te kijken waar we staan dit seizoen maar bovenal gewoon even lekker ballen.

En wat is dan een betere plek om te beginnen dan op het oude WZS-veld. Lag er weer heerlijk bij, mag gezegd worden. Wat ook gezegd mag worden: goed om te zien dat het geld van de veiling is gestopt in het renoveren van de kleedkamers. De gaten in de muur waar het douchewater uit komt zijn volgens de nieuwste badkamertrends.

De volgende mannen mochten de eer van gewoan ut zesde verdedigen:

De zwangere Pampahvadah op de kool met daarvoor Chris Kritiek, Vissekom, Kevin en Bart.
Op het middenveld Hans Zeldentotnooit, Michiel Jackson en Pollie.
Voorin de punt de Breuk en op de vleugels de watervlugge buiten Oullie en Abe.
Naast Fredbull en Durk mochten Robster, Polly en Chris de honneurs waarnemen.

En of de honneurs werden waargenomen! Eigenlijk dicteerde gewoan ut zesde vanaf het begin de wedstrijd. Scherp en fel in duels, rust aan de bal en een duidelijk over(ge)wicht. Groot was de schrik dan ook niet toen na kwartiertje ballen een zondagsschot vanaf een metertje of 25 strak de kruising invloog; ‘ut komt su wel goed juh’.

Na de onverdiende 0-1 ontwikkelde gewoan ut zesde steeds meer kansen en 5 minuten was het dan ook raak: op het middenveld nam Abe de bal behendig mee met de hand en zette met een steekballetje Oullie alleen voor de keepert. Oullie 1 op 1 voor de keepert is natuurlijk een zekerheidje, 1-1.

Hierna duurde het ook niet lang voordat de 2-1 in het netje lag. Een goede voorzet van rechts werd goed doorgekopt door Polly (ingevallen voor Pollie) op Hidde. Hidde legde, ook met zijn hoofd, de bal klaar voor Abe, die rustig met de linker de bal kon binnenschuiven. 2-1, verschil gemaakt en het nu zaak om een meer veilige marge op te bouwen.

Het gaat wat ver om het samba-voetbal te noemen en ik zal die taal dan ook niet bezigen. Wel leek het gewoon af en toe op voetbal: en dat is tamelijk uniek te noemen, zo in de krochten van de kelderklasse. Een weergaloze passeeractie van Michiel Jackson, de tovenaar van de Korte Veemarktstraat, deed de bal aankomen bij Polly. Deze Maradonna van de Zwette prikte de bal beheerst rechts van de vijandelijke koolverdediger. 3-1, we kunnen lekker rusten.

De Teammanager had een duidelijk verhaal, wellicht gesouffleerd door de supporterende Kootsj. Eigenlijk konden we zo wel doorgaan, we hielden ons goed staande tegen de jonge Lemster honden. Chris kwam er in voor Kevin, Robster voor de Breuk.

Na de rust werden we eigenlijk een beetje verrast door een iets sterkere tegenstander dan in de eerste helft. Maar in plaats van dat dit tot gevaar leidde leidde dit enkel tot bijzonder slecht voetbal. Wel bleven de kansen voor gewoan ut zesde komen. Na de zoveelste ‘stervende-zwanen-duik’ van Vissekom kon scheits van dienst Hennie er niet langer omheen; Pinantie voor ons! Zoals Pampahvadah met zichzelf heeft afgesproken is deze voor hem. En inderdaad: toen hij na twee lange minuten eindelijk in het vijandelijke koolgebied was aangekomen, schoot hij deze onberispelijk in. 4-1 wedstrijd gespeeld.

Of toch niet? Onze goochemerd op kool vond het nodig om de spanning in de wedstrijd terug te laten komen. Balletje aan de voet, randje 16, alle afspeelmogelijkheden denkbaar, en de bal werd prompt de vijandelijke spits toebedeeld. Deze wist wel raad met het cadeautje, 4-2.

Toch bleek weldra de nekslag voor de Lemsters. Een heuse scrimmage voor de kool deed de bal bij duikelaar Vissekom komen. Deze aarzelde geen moment en schoot gedecideerd de 5-2 binnen. Dit bleek ook het slotakkoord voor de oranje trots van Sneek te zijn. En behoudens wat gejank om buitenspel of niet hielden onze Lemsters het netjes.

Na de begrijpelijke, maar ó zó langere zomerstop, bleken de mannen het nog niet verleerd. De korfbaluitslag 5-2 was zeker niet geflatteerd en was eerder een understatement van het krachtverschil. 5-2, ook een typische uitslag voor de Chinese gokmaffia. Maar daarover later dit seizoen meer!

In een waterig septemberzonnetje waren we onder het genot van een natje en een droogje getuige van de lijdensweg van ons vlaggenschip van weleer.
Blij dat tenminste nog één team de eer van ONS kon hooghouden vandaag.

Uw razende reporter,

Abe

Man of the Match:
FredBull, goede coaching, vloeiende commentaren 9

Flop:
Pampahvadah, doe toch eens normaal vent, we weten allemaal waarom je op de kool staat 4