Gewoan ut zesde: uit tegen HJSC 2

Zaterdag had alles. Of eigenlijk niets waardoor het juist alles had. Het was geen kunst. En toch was het een ultiem kunstwerk. Kunstenaar Micha-Angelo als expressionistische component op het middenveld. Opel als één brok Duitse degelijkheid op de kool. De legendarische Sneeker Paul ‘Pamavada Kiloknaller’ Van Dalen en Chris Kritiek als storingsgevoelig defensief hart. Bart als trotse lijdsman van ut zesde op de back. Een Duitse volkszanger Oullie -samen met Michiel Jackson te boeken voor al uw (team)feesten en partijen- en Jabma als stormrammen. En wat te denken van Hans Smoor, die alleen zichzelf uit de wedstrijd becommentarieerde. Dirk die tijdens de wedstrijd getransformeerd was in zijn licht-zwakzinnige broertje. Abe op de linksbuiten die de facto niet tot voetbal is gekomen. Of Bouwe, als opbouwer.

Deze gladiatoren moesten het vandaag doen. Geen wissels. Geen excuses mogelijk. Je innerlijke zelf ontdekken, of nee, tegenkomen. Tegenkomen was het. Pijnlijk geconfronteerd worden met je falende lichaam. Je telkens weer tekort schietende zelf- en spelinzicht. Niet in staat om iets te laten zien wat op voetbal lijkt. Elke zaterdag weer. Voor de vrijheid op zaterdag. De vrijheid om onder gelijken te zijn.

Zinderend, de mooie 0-1 van de sloffen van onze Schlager-prins. Zijn nog fraaiere 0-2. De broederschap in de rust, of nee, de onderbreking. De tijdelijke onderbreking van de strijd. Niemand had op voorhand kunnen vertellen dat dit zo lang zou duren. Maar we waren er, we waren er voor elkaar. Met elkaar. Er bestond geen universum waarin we ons doel niet zouden halen.

1-2. Voetballen deden we allang niet meer. Dit was onze queeste, aan elkaar verbonden door het lot. Al was het geen verbintenis. Het was meer. Synergie. Die volledige synergie. Gevoed door het onrecht. De vijandelijk scheits wilde graag de kampioenaspiraties in leven houden. Floot vilein, zonder scrupules. Maar door deze heroïsche wedstrijd wordt de plaatselijke trots geen kampioen. HJSC had de eer om tegen de ware kampioen te mogen spelen. Na 105(!) minuten afzien stond er 1-2 op het scorebord bij de Hommerts/Jutrijp Sport Combinatie. Gelegenheidscoach Pessa keek nog eens goed. Maar het stond er echt, 1-2, op het strijdperk tussen de Lakenvelders aan de N354.

Soms is de som groter dan de delen.

Uw razende reporter,

Abe