Qua reis afstand stond de verste uitwedstrijd van t seizoen op t programma. We mochten ons om 21.30u melden in Oenkerk bij ’t plaatselijke VC Trynwalden. Een latertje, maar dat deerde alleen Els. ‘Ik moet morgen om 5 uur weer van bed!’
De tegenstander van vandaag hadden we in betere tijden nog met 12-1 van de mat geveegd. Er kon vandaag van alles gebeuren, maar het zou geen herhaling van zetten worden. Het ONS 1 van de zaal presteert nog minder dan de mannen van het veld. Er worden bijna helemaal geen punten meer gepakt.
Bovendien had alleen koploper workum 1 hier de punten opgehaald, dus ook dat bood op voorhand weinig houvast.

De selectie voor vandaag was redelijk op orde. Panna Puis was afwezig i.v.m. werk. Fredje heeft aangegeven eerst fysiek te moeten aansterken i.v.m. knie problemen, dus hij speelt de komende tijd sowieso niet. De beste man heeft dan ook zo’n 9 jaar geleden voor het laatst een heel seizoen gevoetbald.
Daartegenover stond de aanwezigheid van Polly en ook de Buffel was tot ieders blijdschap terug van vaderschapsverlof. De rest van namen zijn voor de vaste lezer bekend.

In voorbereiding op de wedstrijd keken we naar een training korfbal. Niemand die echt wist hoe t werkte, maar we concludeerden al snel dat je jezelf in deze sport volledig moeten kunnen wegcijferen voor het teambelang. Zoals u wellicht weet wordt korfbal op 2 afzonderlijke helften om en om gespeeld. Daarbij is er steeds 1 verdedigend team. Zij hebben 2 opties; of ze krijgen een goal om de oren of ze veroveren de bal en mogen deze inleveren bij hun teamgenoten op het andere veld. Volgens mij wisselen de rollen later, maar zover zijn wij niet gekomen. Kern van t verhaal: je onbaatzuchtig inzetten voor t team kunnen wij nog wat van leren.
Andere conclusie was natuurlijk; je moet deze sport wel voor t gemengd douchen spelen, want er is echt niks aan. Maar goed, dat laten we een ieder zelf beslissen.

Terug naar onze wedstrijd. Een korte warming up en starten maar. We kregen via Rammelton direct onze eerste kans. Hij twijfelde echter wat tussen een voorzet en een schot op doel, dus de bal ging naast. Er werd best leuk gebald maar Trynwalden kwam op voorsprong. Een foute pass door het midden leidde tot een succesvolle counter. Ondanks vele goede bedoelingen en aanvallen lukte het niet om zelf te scoren. Trynwalden deed dat wel nog een keer voor de rust. 2-0.
En zoals zo vaak leidde dat tot irritatie in de ploeg. In de rust werden de neuzen weer dezelfde kant opgezet en volgde er een sterkere periode na rust. De aansluitingstreffer viel eindelijk en we hadden recht op maar. Maar pech en een goede keeper stonden verder geluk in de weg. Trynwalden strafte dat uiteindelijk af en liep uit naar 4-1.
ONS heeft duidelijk moeite om enige lijn in t spel aan te brengen. Het ontbreekt ons aan tactisch vermogen, spelers die soms met 3 man op 1 lijn staan of niet vrij komen. Spelinzicht, ballen die vol risico door het midden worden gespeeld, waarna vrijwel altijd de restverdediging niet op orde is. Inzet, wordt vaak pijnlijk duidelijk in de omschakeling. Zou ook te maken kunnen hebben met fitheid, want ook daar lijken we in tekort te komen. En dat in combinatie met aspecten die weliswaar aanwezig zijn, zoals techniek, sterk fysiek en snelheid, maar ook niet goed worden ingezet lijkt t eigenlijk helemaal ergens op.  Maar we houden de moed erin! De volgende wedstrijd komt blauw wit 34 op bezoek. Eveneens een ploeg die we al een keer verslagen hebben. Dat biedt in een momenteel uitzichtloze fase toch enig perspectief.
8 februari: 20.00 in de Sneker

Tot dan!