Dit zou zomaar een dubieuze titel kunnen zijn in de hitkrant van de katholieke kerk, maar dat is gelukkig niet het geval. Nee, de mannen van ONS Futsal 1 mochten, ja mochten nog, aantreden op sportpark de Rolpeal. Iets wat al bijna als thuishaven begint aan te voelen. Nadat onze MP zijn persco. had afgerond konden wij in de auto stappen richting Workum voor de bekerwedstrijd tegen het, een klasse hoger spelende, 3^e elftal van de plaatselijke SV.

Maar wie waren erbij? Zoals aangegeven geniet de maatschappelijke carrière van Christiek voorrang en was hij wederom afwezig. Helaas had Knip geen reden opgegeven, maar hij zat ongetwijfeld vastgeplakt aan een aantal luiers. Rammelton had vorige week zoveel tijd doorgebracht in de Rolpeal dat hij deze keer bedankte voor de eer. Gelukkig had onze Bulldozer gewerkt aan z’n relatie met zijn nieuwe zoon en kon hij wederkeren in het team. De rest van het, vorige week beschreven, sterrenensemble was gewoon weer keurig op tijd aanwezig.

En we hadden er zin in, niet in de laatste plaats omdat MP ‘krip’ Rutte grip op de samenleving probeert te krijgen in de strijd tegen Covid. We mochten nu nog één keer en het voelde als een soort laatste avondmaal. Bovendien gingen we voor de vorige lockdown pijnlijk aan het gas in dezelfde hal(hoe kan het ook anders?) en dat wilden we nu toch voorkomen.

Aan de andere kant hadden de Workummers bedacht dat ze vanavond, opnieuw voor de livestream, een showtje konden weggeven tegen een paar uitgezakte 30’ers. Daar hadden ze maar liefst 9 jonkjes voor opgetrommeld. Het zou dus een zware kluif worden. Ze trokken meteen Vollgas! aan en de pressie werd onze binnen enkele minuten dan ook fataal. Balverlies op eigen helft is vaak dodelijk en zo ook nu.
De eerdergenoemde Pamavada zag het vanaf de bank met lede ogen aan. Hoewel het laatste wapenfeit van zo’n voetbalavond altijd een potje bier is, moet die wedstrijd eerst nog wel gespeeld worden. Het zou hard werken worden tegen die rappe youngsters en Pamapapa bedacht razendsnel hoe hij een blessure kon faken, zodat hij niet teveel in actie hoefde te komen.

Maar na, laten we zeggen, zo’n 45 wedstrijden met dit elftal zijn we misschien wel wat ouder en langzamer geworden maar als team zeker niet minder. En dat ondervonden de in het rood geklede Workummers ook. Na de eerste 5 minuten pakte ONS de regie van de wedstrijd over en gaf die de eerste helft niet meer uit handen. Het was een mooi schouwspel waarbij we continu netjes om de beurt een aanval mochten plaatsen, echter stichtten de oranjehemden hier veel meer gevaar mee. Toch zou het nog even duren voordat 1-1 viel. De bal werd rustig rondgespeeld totdat het duo de Breuk-Vis een 1-2 opzette en eerstgenoemde in vrije positie kon afronden.

Ondanks dat we het betere van het spel hadden, maakte Workum eerst hun 2^e van de avond. Maar ONS zou met een voorsprong de rust in gaan. Eerst werd een uiterst snelle counter geplaatst, waarbij Schapel via de keeper Pollie voor leeg doel zette. Zijn eerste van het seizoen! Daar zou het niet bij blijven, want de vorige week besproken connectie tussen de oud-zwagers deed ook vandaag weer van zich spreken. Na een onschadelijk gemaakte aanval van Workum gooide Els de bal razendsnel richting de zijkant waar de Breuk stond. Vanuit het midden kwam Pollie al door, de pass volgde en voor iemand met de techniek van Pol een koud kunstje om de keeper te omzeilen en te scoren. Een verdiende voorsprong.

Workum was er inmiddels al aardig van af. Het was duidelijk niet de wedstrijd die ze verwachtte. Natuurlijk waren ze over het algemeen technisch vaardiger en sneller, maar tactisch delfden ze het onderspit. Daarnaast waren de oranjehemden niet ongelukkig met de prima leidende scheidsrechter, want het felle spel werd niet kinderachtig over gedaan. Of zoals meneer Sjoerdsma het zegt: ‘Ik speelde in de jaren 70! bij clubs als Blauw Wit, Drachten en Sneek, nou dat waren nog eens tijden’. Geen idee eigenlijk wat ie daar mee bedoelt, maar hij is wel een trots voetballer geweest.

De 2^e helft begon en Workum wilde die lastige 30’ers toch een keer afschudden. Maar nu mochten zij eerst in de achtervolging. De druk werd nog meer opgevoerd en na een aantal minuten lag de bal weer in het netje; 3-3. Een messcherpe counter bracht ONS echter opnieuw de verdiende voorsprong. Opnieuw een onderschepte bal door onze keepert, die deze keer Fab Vis lanceerde. Aan de andere kant was Breukie opgestoomd. Hij kreeg de bal en omspeelde de keeper, maar kwam in een sandwich tussen de verdediger en diezelfde keeper. Hij kon niet anders dan voor de bal gaan liggen deze vrij houden. Fab was doorgelopen en kon eenvoudig nummer 4 aantekenen.

Waar de pijntjes bij ONS begonnen op te spelen en de ploeg eigenlijk nog maar met 4 fitte veldspelers speelde, had Workum nog een bank met de beschikking over liefst 4 man. De druk werd alsmaar groter, maar echt grote kansen bleven uit. Toch zou Workum op gelijke hoogte komen. De onverzettelijke kapitein van ons nam iets te veel hooi op de vork, verloor de bal en dat wordt direct afgestraft.

ONS bleef doorgaan en bleef gevaarlijk, maar ook op dit niveau geldt. Als je hem zelf niet maakt, dan doet de tegenstander het wel. Er ontstond kortsluiting tussen Els en Vis en dat leidde tot de 5-4. Voor het eerst vanavond was er ook wat irritatie tussen de spelers van ONS. 10 minuten voor tijd voor de 3^e keer op achterstand.

We moesten ons herpakken en dat kon ook. Enerzijds omdat Workum wel doordrukte, maar deed dit vooral zonder overleg. Opnieuw kreeg ONS 3 dotten van kansen, maar die waren niet aan hen besteed. Tot overmaat van ramp ging een korte corner tussen Pollie en Breuk hopeloos mis, waarbij vooral laatstgenoemde er niet goed uitzag. Maar waar dit soort dingen en dit soort wedstrijden in het verleden vaak tot een nederlaag leidde, was het nu anders. Schapel en Fab waren in ondertal toch de counter van Workum de baas. Vis speelde de bal naar voren waren het andere oranjeduo nog stond en ineens een overtal (2 tegen 1) hadden. Dit werd keurig uitgespeeld tot 5-5. Een breekpunt in de wedstrijd. Inmiddels was er vanuit de vorige wedstrijd van die avond publiek toegestroomd en die konden een spannend bekerpotje wel waarderen. Daar waar Workum zichzelf uit de wedstrijd begon te spelen met irritaties, natrappen en scheldpartijen genoot ONS steeds meer van de vijandigheid. Het duurde dan ook niet lang voordat een nieuwe 1-2 tussen Pollie en Breuk een goal opleverde. De Breuk mocht opnieuw vrij afdrukken en maakte geen fout. Met nog een paar minuten op de klok waren er een paar over hun theewater bij Workum en werd het meer een potje vrij worstelen dan voetballen. Tot groot genoegen van de leidsman uiteraard. Hij vergat daarbij even de wedstrijd te leiden en maakte geen besluit. Hierdoor mocht Workum een intrap nemen, zonder dat iemand dat doorhad en dat was maar goed ook. Want behalve de nemer was er niemand meer bij de les en je hebt nog altijd een 2^e man nodig om een goal te maken. Die kwam er niet, de bal rolde aan de andere kant weer het veld uit.

Het slotakkoord zou daarom voor ONS zijn. Een kat-en-muis-spelletje in de hoek van het veld leidde tot een paar intrappen. Breuk stond bij de laatste achter de bal en zoals wel vaker deze avond werd er geprofiteerd van verdedigende onkunde bij Workum. Bouwe kwam in de bal en nam 2 tegenstanders mee. Schapel herkende het moment en liep bij zijn man uit de rug, richting de goal. Een hoge boogbal over de defensie schatte Schapel vervolgens op waarde en hij volleerde de bal verwoestend in de hoek. Wedstrijd in het slot!

En zo was het een voorlopig heerlijk laatste wedstrijd voordat we weer in sociale lockdown gaan. Voor wat het waard is verlengen we het bekerseizoen, we gaan zien of het avontuur vervolgd wordt.