Terwijl de krokussen nog gaan ontluiken en het eerste kievitsei nog gevonden moet worden moest ons aller zesde gewoan weer paraat staan. De KNVB is soms navolgbaar, nu niet. Gelukkig hoefden we niet ver; we mochten tegen de andere plaatselijke trots, vernoemd naar het architectonische hoogstandje van Sneek en de Backstreet Boys.
Een uitwedstrijd op het sportcomplex nabij het crematorium zorgt dikwijls voor verhitte omstandigheden en een gitzwarte sfeer maar eerlijk is eerlijk: dit team doet oprecht afbreuk aan de vaak zo terechte reputatie van de WPB. Lekker ballen, wel zo fijn.
Hans “Zelden Tot Nooit” Smoor had de volgende 11 namen genoteerd op het startbiljet: op de kool de niet afgevallen Pamavada. In de waterlinie Pessa, Chris Kritiek, Chris Kritiek jr. en Jan van Emmen. Op het middenveld stond virtuoos Polly Pirlo, geflankeerd door Very en de eerdergenoemde “Zelden Tot Nooit” Smoor. Steve Mito, Robster en Bart mochten vandaag de kooltjes maken.
Gewoan ut zesde ging als een wervelwind van start! Of niet, dit gedeelte van de wedstrijd is door de redactie helaas niet verslagen. Feit was wel dat al vrij rap een 1-0 voorsprong op het scorebord kwam. Pessa kwam naar verluidt op als Roberto Carlos in zijn beste jaren en gaf de bal strak voor; Robster hoefde er alleen maar tegenaan te lopen. Een goed begin is het halve werk!
Hierna voetbalde gewoan ut zesde eigenlijk vrij gemakkelijk onder de druk vandaan en al snel stond de 2-0 voor onze mannen in het scheitsboekje. Een klutsbal kwam plots voor de voeten van Steve Mito. Deze aarzelde niet en schoot vakkundig de bal langs de keepert. 2-0, in een zetel, en de koek was nog lang niet op. Steve vond het namelijk tijd om vanaf een metertje of 18 een ziedend schot op het vijandelijke kooltje te lossen. Deze bal vloog strak de kruising in: wat een mooie kool!
Met een 3-0 stand gingen we ook bijna de rust in, ware het niet dat er een communicatieprobleempje ontstond tussen Chris Kritiek en Chris Kritiek jr.. Als twee honden er niet heen gaan met hun rechterbeen dan gaat de tegenstander er mee heen en zo geschiedde. 1-3 of 3-1 was de ruststand, een krasje maar dikke prima natuurlijk, uit bij de concurrent.
In de rust kwam Fucking Frenkel erin voor TorMeister Steve, Renzo Enzo voor Bart. De thee was van dat viezige lauw, niet echt té koud maar ook niet warm. Het was wat apart. Afijn, een goed begin is maar de helft; de tweede helft!
De eerste paar minuten lag gewoan ut zesde onder een aardig spervuur. Het lijkt erop dat de thee van de thuisclub minder lauw was. Goed ingrijpen van ons centrale duo en backs zorgde ervoor dat de aansluitingstreffer ons bespaard bleef. Sterker nog: uit een afgeslagen aanval bracht Fucking Frenkel met een splijtende pass Robster 1-op-1 met de keepert. De trouwe lezer weet dat dit een abc’tje is; 4-1 en wedstrijd gespeeld.
Rond de 60e minuut kwamen daar dan onze onvolprezen vedettes het veld op. Sikkes, de begaafde rechtspoot van weleer op het linker middenveld mocht namelijk zijn opwachting maken, evenals de nimmer slaapverwekkende Dokterswacht. Dit bracht meteen extra schwung in het elftal, broodnodig ook omdat na een uit de lucht gevallen 2-4 de marge beduidend kleiner werd.
Alsof het zo had moeten zijn kwam vanuit een werkelijk oogstrelende combinatie van Sikkes en de Dokterwacht dan ook de beslissende bal op Very die er koelbloedig 5-2 van maakte. In de slotminuten zorgde Renzo Enzo op aangeven van Hans “Zelden Tot Nooit” Smoor voor de einduitslag van 6-2.
In navolging van de mooie overwinning van Rotterdam Zuid op Amsterdam Zuidoost (6-2!) zorgt ook gewoan ut zesde met een eclatante overwinning voor een schitterende ouverture van de tweede seizoenshelft. Ut zesde kan weer naar boven kijken maar of we na het puntengemors in de eerste seizoenshelft nog voorzichtig aan de titel mogen denken? Utopische Ajaxiaanse kampioensaspiraties of niet, het pils smaakt er niet minder om.
Uw razende reporter,
Abe