Het jaar begon al 2 weken eerder op het open Fries kampioenschap in Franeker. Een deel van de selectie was onvoldoende hersteld van het toch altijd zwaar bezette DEL-Toernooi en dus waren slechts 3 spelers van Futsal 1 aanwezig om daar de eer te verdedigen. Aangevuld met aanstormend talent uit het tweede (Joas, Dani en Gerrit), vergane glorie van vroeger (Leo de Wagt) en een kwaliteitsimpuls van zuid (Simon vd Pol). Na een moeizaam begin werden hier een paar hele aardige wedstrijden gespeeld maar konden we, net als de voorgaande jaren, na de eerste ronde de vaantjes ophalen en werden we bedankt voor de moeite. De kop was eraf en we konden geruststellen dat we klaar waren voor de competitie.

De tweede helft van deze zeer gevarieerde competitie starten we tegen stadsgenoot Blackboys. Een elftal wat zijn jeugd veelal heeft doorgebracht op de Leeuwarder weg, is dit jaar gestart met een zaal team. Gevestigde namen in het Sneker horecaleven vormen hier de basis voor een goed draaiend team. Deze dag onder leiding van de heer Gorter werden onder andere talenten als Mart Schuurmans, Iwan Velds en Steven vd Zee(Stick) de Sneker sporthal ingestuurd.

Aan de kant van ONS toch wat afwezigen en daarmee ook een paar invallers. Lijder Wytse is nog herstellende van zijn zware ongeval voor de kerst en revalideert in alle rust nog wat weken buitenshuis. Jelmer Luyckx zit met knieklachten aan de kant en zal daarom veelal als invaller van eerdergenoemde Lijder in de verslagen opduiken. Steven stond in Oostenrijk 1,5 meter onder de sneeuw en genoot daarom van een lekker pilsje aldaar. De Buffel was slechts enkele dagen vader van zijn tweede en moest daarom thuis op vrouw en kinderen passen (Uiteraard namens de volledige media afdeling gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoon Seppe Roas.) En als laatste was ook onze stille vennoot Mark naar verluidt niet aanwezig. Gelukkig dat de rest wel aanwezig was. Puis was hersteld van zijn ernstige liesblessure, Knipper had oppas, het Derustit duo heeft nooit echt iets anders te doen en ook Chris had een avond vrij van zijn werk in de theezakjes. Tel hierbij op de eerder op het OFK schitterende Joas en Simon en de vanuit Folsgare ingevlogen Pamavada en de selectie was rond.

Doorgaans begint de wedstrijd om 8 uur maar arbiter de Jong was verhinderd daar hij met iets te hoge snelheid door een politiecontrole heen ging. Maar naar eigenzegge had de beste man zich hier prima uitgelult en was het nu tijd om “een lekker potje te ballen zonder gezeik”. De buffel ontbrak aan onze zijde dus de kans was hierop ook zeer aanwezig. Nadat de scheidsrechter had besloten dat Blackboys het beste kon aftrappen deze avond begon het schouwspel. De Zwartjes waren de beter en makkelijker voetballende ploeg en ONS schikte zich in zijn rol en verdedigde met alles wat ze in zich had. Duidelijk was dat over het gehele veld steeds de gedachten afdwaalde naar cafe de Kroon alwaar Alphons zijn gasten een uur lang trakteerde op versnaperingen. Het spel was hierdoor bij vlagen erg slordig. Blackboys ging hier het beste mee om en dit resulteerde in een riante 2-0 voorsprong. Na vele coaching aan de kant van de ONS doelman rechte de oranje hemden hun rug en kwamen beter in de wedstrijd. Een afgemeten voorzet van Visser werd door vd Pol prima afgerond en een individuele actie van Joas resulteerde in de gelijkmaker. Hiermee kon eenieder wel leven en er werd dan ook met deze stand gerust. En rustig was het deze wedstrijd zeker. Knipper, Elshof en Visser namen de coaching voor hun rekening en de rest voetbalde een lekker potje. Geen geschreeuw of gedoe want we waren tenslotte een leuke avond weg met elkaar.

Het tweede bedrijf begon gelijk op en golfde redelijk heen en weer. De kansen waren voor de gasten en het georganiseerde verdedigen voor de gastheren. Ondanks de uitgebreide en alles voorspellende coaching van keeper Elshof mocht Stick makkelijk aanleggen voor zijn gevreesde linker. Chris wist wel dat Marco hem coachte maar kon hier niet op reageren door de grote snelheid van de actie. Marco was op zijn plaats dusdanig druk aan het coachen dat hij vergat dat het poortje nog open stond en de verdiende voorsprong stond op het bord. Echter liet ONS zien over karakter te beschikken en rechte het wederom de rug. Na goed doorzetten van de aanvoerder, een passeeractie en een briljante voorzet zetten hij zijn eerste treffer van het seizoen en de gelijkmaker op het papier. Op zich natuurlijk mooi dat de stand gelijk was maar iedereen binnen het team wist dat het veel belangrijker was om van die hatelijke 0 af te zijn. Al was het alleen maar omdat het bij elke wedstrijd diverse malen moet worden aangehaald. Na deze treffer was het weer aan blackboys om de punten binnen te halen. De oranje brigade had zich allang neergelegd bij een punt en dat zou ook als mooi resultaat mogen worden beschouwd. Maar na iets te nonchalant handelen van de voorwaartse was het in een messcherpe counter 4-3. Daarna hield keeper Elshof ons diverse malen op de been of zoals collega Puis constateerde bij die Elshof is elk schot een halve goal. De invulling hiervan laat ik voor eenieder vrij. Ondanks een vurig slotoffensief kwam de zege niet meer in gevaar en werden met lachende gezichten de handen geschut. Een leuk potje tegen een leuke tegenstander.

Na die tijd werd er in de kantine nog genoten van een aantal consumpties waarna de winnaars verhuisden naar vader Fons. De verliezende kant van deze derby had minder haast en bestelde nog een aantal rondjes om het hoe en waarom van deze nederlaag te bespreken. Als oplossing werd aangedragen dat een teamuitje wellicht soelaas kon brengen. Agenda’s werden naast elkaar gelegd en nogmaals een rondje, hapjes en andere drogredenen sloten een mooie avond af.

( vlnr Visser, Puis, Knipper, vd Pol, keeper Elshof, leider Luyckx, Barends en Pamavada)