Voor de verandering mochten we weer eens aantreden tegen een ploeg uit Workum. Ditmaal was het 1^e elftal de tegenstander in sporthal De Rolde Peal. Met een late afmelding van Puis vanwege werk(want we hadden toch genoeg), gingen we met 8 man de strijd aan. Workum had alle wedstrijden tot nu toe gewonnen en wat daarbij opvalt is dat ze relatief weinig tegendoelpunten incasseren.
Een paar zelfs de ‘nul’ gehouden. Dat gebeurt toch maar zelden in deze klasse. Met de laatste wedstrijd in het achterhoofd besloot de coach vandaag met een strijdplan op de proppen te komen.
De youtube-filmpjes voldeden niet voldoende, want het leek een week terug echt helemaal nergens op. “Handig om daar dan tegen koploper tegen te beginnen?”, vroeg onze captain? “Ja, natuurlijk.”
Uiteindelijk hadden we dusdanig veel tijd nodig dat we nauwelijks tijd hadden voor de warming-up, maar ach de koppies stonden op scherp.

Kijkend naar de mannen(tjes) aan de overkant van het veld kregen we al snel een aardig idee waarom die jongens bovenaan staan. Het zag er allemaal fit en behendig uit. Maar onbevreesd zouden we ten strijde trekken. Rustig op eigen helft afwachten en op de counter loeren, meer konden we niet doen.

Maar het stond goed, zo goed zelfs dat na een paar minuten er ruimte ontstond. Binnen 3 passes waren we aan de andere kant van het veld en werd Fredje Luycks vrijgespeeld. Die dacht niet na en met een bekeken schuiver passeerde hij de keeper. Lekker begin van de wedstrijd. Het zou nog mooier worden. 1 van de vooraf besproken aanvalsopzetten werd opgezet via de linkerkant van het veld. De Buffel werd aangespeeld en hij kon heerlijk wegdraaien bij zijn tegenstander, waarna hij vrij voor de keeper kwam. Een keer niet zelfzuchtig legde hij de bal panklaar voor de opgestoomde Chris Kritiek. Deze schoof beheerst de 0-2 binnen. Wat gebeurt hier?! Zouden wij voor een stunt gaan zorgen? Nou er waren pas 5 minuten gespeeld en het beangstigende was dat Workum niet onder de indruk leek.

En inderdaad, een minuut later maakten ze al de aansluitingstreffer. Te weinig druk op de bal en een lullig schot door een wirwar van spelersbenen was Els te machtig. Workum pakte direct door. Aanval over links belandde bij de 2^e paal. De aanvoerder en aanvalsleider van de koploper liep, waarschijnlijk met een ‘handje van god’, de bal binnen. Het was lastig waarneembaar en daarmee telde de goal.
Zo waren er 10 minuten gespeeld en stond het 2-2.

Daarna bleek het scoren ineens een stuk lastiger. ONS verdedigde met hand en tand en niet zonder succes. Bovendien werden we op de counter gevaarlijk, maar zo scherp als we in het begin waren mistten we nu dat laatste beetje finesse om weer op voorsprong te komen. Zo dook Vis alleen voor de keeper op maar kreeg de bal er niet langs, zag Rammelton de inlopende Breukie over het hoofd en was Luycks niet doortastend genoeg.
Die kansen moet je wel maken, wil je hier aanspraak maken op een resultaat. Want ondanks dat we goed stonden probeerde Workum het voor een 2^e keer van afstand. Op weergaloze wijze punterde hun kapitein de bal lanks Mark. Snoeihard tegen de touwen, Els verbouwereerd achtergelaten. Zijn manier van juichen was veelzeggend, hij wist het, iedereen wist het. Het verzet van de dappere oranjehemden was grotendeels verbroken.

Na rust moest ONS gaan komen en dat was de hele eerste helft niet gelukt. Daarom hielden we ons toch nog even vast aan de tacktiek van de counter. We moesten wel. Maar daar kwam, zo vermoed ik toch, de erfenis van Wieger Haanstra om de hoek kijken. Wieger begenadigd zaalvoetballer, vaak de oudste van het veld maar oh zo behendig, slim positie kiezend en daarnaast erg fanatiek. Daardoor hij had het regelmatig aan de stok met een zekere scheidsrechter, die Wieger misschien wel vergeten was, maar die oranje gasten uit Sneek toch niet.
De heer Kuiper was namelijk leidsman, een klein razendfel ‘mannentje’. (Sorry, hij is echt heel klein.) Een duw- en trekduel werd in het nadeel van De Buffel afgefloten waarop Vis reageerde met ‘Ah joh’. De beste man stond ernaast en ja hoor, gele kaart. En meneer Kuiper wilde toch maar weer eens duidelijk maken. “Jullie praten alleen maar, ga eens voetballen!” Nou dat wordt hiermee een stuk lastiger. Ik denk dat Workum nog geen 10 seconden nodig had om Fab weer terug te laten keren in het veld, maar dat betekende een haast onoverbrugbare achterstand van 2 doelpunten.

Dat zou ook blijken, ONS deed wat het kon en zelfs een overtal situatie leidde niet meer tot een doelpunt. Even voor tijd stond er 8-2 op de borden. Laat ik duidelijk zijn, we hebben niet door de scheidsrechter verloren maar hij had ons langer in leven kunnen houden en dan is er altijd een kans. Uiteindelijk zien we maar weinig teams winnen van deze tegenstander. Deze kwaliteit zijn we eerder nog niet tegengekomen en het zou ons niks verbazen als ze rond februari al met de schaal staan. Wij mogen het doen in de grote middenmoot. Ondanks 9 punten uit 6 wedstrijden, staan we nog altijd in het linkerrijtje en qua verliespunten is stijging op de ranglijst nog mogelijk. Iedereen wint van iedereen en Workum 1 wint de rest zeg maar.

Als laatste voor het goede gevoel, de goal van Stevie nog even er uit lichten. Eindelijk kreeg hij ruimte 1 op 1. Hij moest nog van eigen helft komen, maar bal er omheen en Rammelton spurtte er achteraan. Weg was ie en kiezelhard stuurde hij de bal naar de verre hoek, langs de keeper. Was het verdiende slotakkoord toch nog voor ons. Over en sluiten.

Dinsdag mogen we aantreden in de volgende ronde van de beker. Raad eens? Jup naar Workum. Ditmaal tegen het 6^e, opnieuwe een jonge ploeg. Het zijn jongens uit de A1 van Workum en ze hebben de vorige ronde onze jonge vrienden uit t 3^e van de mat geveegd. Ferdimans en co. (Zij spelen zaalvoetbal via Black Boys) kregen 17-2 op de broek. Eens kijken of wij met onze ‘ervaring’ het beter kunnen doen dan onze voormalig teamgenoten.
Zou toch leuk zijn als we het bekeravontuur richting overwintering kunnen voetballen.